:«

می‌دونید حتی آدم‌هایی که عقل و منطقشون روی احساساتشون و بروزش کنترل کامل داره هم خسته میشن، ممکنه احساس پشیمونی و شکست کنن، حتی ممکنه بخوان این وضعیت رو تغییر بدن...

فقط میخوام بدونم چرا من نمیتونم این کارو کنم؟! گاهی واقعا ازینکه نمیتونم درون خودم احساساتی رو پیدا کنم یا اینکه نمیتونم یا نمیخوام محبتم رو ابراز کنم خسته میشم و می‌برم. 

اینکه برای تغییر خودت کلی تلاش کنی ولی بدون اینکه خودت بخوای مقصر شکستت خودت باشی و بعد خودت رو با این دیدگاه که "این برای آینده تو بهتره و تو بعدا سپاسگذار میشی" آروم کنی، چرا این باید انقدر حس خفگی بده؟! 

libraryhood

مبینا: الان میری کتابخونه؟!

_اوهوم، تو نمیای؟! 

مبینا: شاید یک روز امتحانش کنم.

_خوشحال میشم.

 

 

_خانم جادران نور اینجا واقعا کمه، میشه لامپ بیشتری بذارید؟! من دیروز کور شدم!

 

 

_ من بخش کودک رو خیلی دوست دارم.

_چرا؟! 

_چون حس کودک بودن بهم دست میده، و البته اینکه نور طبیعی داره و دور تا دورت قفسه کتاب هست بی‌تاثیر نیست.

 

_خیلی دوست داشتم چایی های اینجا رو امتحان کنم.

ستایش: چرا؟! 

_وقتی بچه ها میخورن انگار خیلی بهشون میچسبه.

ستایش: هه.. اینجا هیچی نمیچسبه! 

_انقدر فشار روته؟! 

ستایش: اوهوم. آدم از چی اینجا میشه خوشش بیاد؟

پریسا: ولی من جمع های خودمون رو خیلی دوست دارم.

.

.

_من بازم میخوام تو هم میخوری برم فلاکس رو بیارم؟

یاسمن: اره.

_ فک کنم این سومین لیوانیه که میریزم.

_چای و قفسه های کتاب توی انباری.

یاسمن: وای ناخونام...

 

نرگس: چرا تنهایی رفتی؟

_اشتباه کردم.

 

_ تو کی رفتی سرم زدی؟!

سارا: تو گربه رو نگاه کن.

 

_وای من عاشق این هوام.

یاسمن: تو که نمیخواستی بیای! 

_مرسی که مجبورم کردی بیام بیرون.

 

یاسمن: اگر تاریخ رو پاس بشی برات جایزه می‌خرم.

_تو فقط بگو بالای چند بگیرم! 

یاسمن: ۱۸.

دوبادو واری واری

آروشا میگفت این عکس وایب من رو میده، دروغ چرا خوشم اومدxD این پست هم پر از خزعبلاتی راجب خودمه.

ادامه مطلب